wyprząc

wyprząc
(-ęgę, -ężesz); imp -ęż lub -ąż; pt -ągł, -ęgła, -ęgli; vb; od wyprzęgać
* * *
wyprząc
pf.
-przęgnę -przęgniesz, -prząż l. -przęż, -przągł -przęgła -przęgli zob. wyprzęgać.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wyprząc — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wyprzęgać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyprząc — dk XI, wyprzącprzęgę, wyprzącprzężesz, wyprzącprząż a. wyprzącprzęż, wyprzącprzągł, wyprzącprzęgła, wyprzącprzęgli, wyprzącprzężony, wyprzącprzągłszy wyprzęgnąć dk Vc, wyprzącnę, wyprzącniesz, wyprzącnij, wyprzącnął a. wyprzącprzągł, wyprzącgła,… …   Słownik języka polskiego

  • wyprzęgać — → wyprząc …   Słownik języka polskiego

  • wyprzęgnąć — → wyprząc …   Słownik języka polskiego

  • wyprzęgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyprzęgaćam, wyprzęgaća, wyprzęgaćają, wyprzęgaćany {{/stl 8}}– wyprząc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, wyprzęgaćprzęgę, wyprzęgaćprzęże, wyprzęgaćprzęż || wyprzęgaćprząż, wyprzęgaćprzągł, wyprzęgaćprzęgli,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …   Słownik języka polskiego

  • powyprzęgać — dk I, powyprzęgaćam, powyprzęgaćasz, powyprzęgaćają, powyprzęgaćaj, powyprzęgaćał, powyprzęgaćany «wyprząc wiele (koni)» Powyprzęgano konie na postoju …   Słownik języka polskiego

  • rozprząc — dk XIa, rozprzącprzęgę, rozprzącprzężesz, rozprzącprząż a. rozprzącprzęż, rozprzącprzągł, rozprzącprzęgła, rozprzącprzęgli, rozprzącprzężony, rozprzącprzągłszy a. rozprzęgnąć dk Va, rozprzącnę, rozprzącniesz, rozprzącnij, rozprzącprzęgnął a.… …   Słownik języka polskiego

  • wyłożyć — dk VIb, wyłożyćżę, wyłożyćżysz, wyłożyćłóż, wyłożyćżył, wyłożyćżony wykładać ndk I, wyłożyćam, wyłożyćasz, wyłożyćają, wyłożyćaj, wyłożyćał, wyłożyćany 1. «wydobyć coś skądś i ułożyć, umieścić gdzieś, zwykle na widocznym miejscu» Wyłożyć rzeczy z …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”